Op zoveel lagen zijn we bezig met het coronavirus. Ik heb behoefte om een en ander met u te delen en ik heb wat opgeschreven.
We zijn bezig met de angst voor de dood, van een ander die je liefhebt, voor je eigen dood, voor het lijden daaromheen… Angst voor de economische rampspoed… Het gevoel van angst is al overheersend. En het is moeilijk om over de angst heen te kijken naar het grotere geheel: hoe moet dat straks, voorbij de crisis, want ook dat is angstig om naar te kijken… Zoals het was kan het niet meer, dat is wel duidelijk…
Hoe moet het verder? Meer ic-bedden, meer zorg, meer opvang, goed voorbereid zijn… Angst.
Hoe gaan we een wereld veranderen die gebaseerd is op angst?
Dat kan denk ik alleen als ieder van ons, ieder mens-, zich bewust is van de consequenties van onze keuzes, van ons handelen. Van wat ons handelen teweegbrengt, in onze directe omgeving, zowel als in het grote geheel van leven op Aarde. En daarin zijn we allemaal, is ieder mens, bent u, ben jij, ben ik, zijn we allemaal belangrijk. Onze keuzes zijn belangrijk. En dit moeten we dus echt samen doen. Net zoals we deze crisis samen doorwerken.
Want we weten nu aan den lijve hoezeer we verbonden zijn met elkaar: met elkaar, en de dieren, met de bossen, de planten en de elementen. Het welzijn van de natuur en ons eigen welzijn gaan samen. Als dieren onder druk worden gezet worden ze ziek en wij ook.
De Aarde, de natuur kent geen oordeel, maar reageert op onze verregaande en onnatuurlijke handelingen jegens haar. We hebben de natuur onder een veel te grote druk gezet, met alle gevolgen van dien. Daar kunnen we uit concluderen dat we op een andere manier zouden moeten leven, met respect en dankbaarheid en meer bescheidenheid in de ruimte die wij mensen innemen.
Hoe wilt u, hoe wil jij, dat de wereld eruitziet na de crisis? Op economisch, ecologisch en sociaal en politiek niveau?
Waarmee wil je je lichaam voeden?
Wat koop je? Wat doe je, wat laat je? Wat zeg je? Wat denk je?
Hoe wil je je vakanties doorbrengen in de toekomst?
Deze keuzes lijken klein maar ze hebben allemaal gevolgen voor het groter geheel van leven op Aarde.
In een crisis als deze zijn wij Nederlanders saamhorig, creatief, zorgen we voor elkaar. En daar zijn we trots op, en terecht.
Laten we dit voortzetten na de crisis.
Laten we angst omzetten in liefde. Liefde, respect, dankbaarheid voor de bossen die het leven in evenwicht houden en die zuurstof geven aan al het levende; liefde voor de bloeiende meidoorn, voor ál dat bloeit en vliegt en kruipt en zwemt,… en liefde voor jezelf: hoe voel je, wat wil je, wat klopt er voor je en wat niet meer?
Wat je straks wilt kun je nu beginnen, door nu beslissingen te nemen.
Laat liefde je innerlijke drijfveer en je kompas zijn.
Leef bewust.
_ Irene van Lippe-Biesterfeld
