Waarom scheiden we natuur en cultuur? En wat heeft dat voor implicaties voor onze omgang met natuur en landschap?
Deze vragen staan centraal in dit onlangs verschenen boek. Het bevat een verzameling essays waarin Schouten onze ambivalente – zelfs schizofrene –relatie met onze groene leefomgeving onderzoekt. Enerzijds plaatsen we onszelf als mens buiten en boven de natuur en verbannen we haar het liefst naar omheinde reservaten. Anderzijds is de natuur niet weg te denken uit dat wat we cultuur noemen. Zo zijn bijvoorbeeld alle paradijsbeelden die in onze cultuurgeschiedenis naar voren zijn gekomen, bijzonder groen. Schilderkunst, muziek en literatuur getuigen opnieuw en opnieuw van een innige verbondenheid met het niet-menselijke deel van de grote gemeenschap van leven.
Schouten betoogt dat het essentieel is dat we deze ‘relationele schizofrenie’ in onszelf oplossen wanneer we de grote crises van onze tijd het hoofd willen bieden. De klimaatverandering, de achteruitgang van biodiversiteit, de uitbraak van pandemieën hebben alle te maken met de destructieve wijze waarmee met onze oicos, ons aardse huis, omgaan.
Onze relatie met dat aardse huis heeft een grondige bijstelling nodig, niet alleen in ons denken maar ook in ons voelen en ervaren. Schouten verkent mogelijke wegen naar werkelijk partnerschap met het niet-menselijke op deze planeet.
Het andere en het eigene; onze relatie met natuur en landschap
Matthijs Schouten
Uitgeverij Noordboek ISBN 978 90 5615 7852
