In deze tijd waarin de aandacht voor het milieu steeds groter wordt, leeft bij velen het verlangen in de een of andere vorm samen te werken met de natuur.
In dit boek neemt Irene van Lippe-Biesterfeld ons mee op haar weg naar een gevoelsmatig contact met de natuur. Met ervaringen uit haar eigen leven illustreert zij hoe het is niet meer verbonden te zijn met al het leven. Mede daardoor zijn mensen gaan handelen alsof zij meer zijn dan de natuur, alsof de mens zou mogen beschikken over het leven om hem heen.
Ze beschrijft háár weg, haar innerlijke groeiproces, haar twijfels, haar verworven inzichten; een tocht van vallen en opstaan. Ze schroomt niet haar gevoelens van diepe ontroering te uiten, maar ook haar pijn en angst die een open communicatie met de natuur in de weg staan. Ze leerde communiceren met de bomen en de planten, de zon en de dolfijnen; zich open te stellen voor de wijze lessen van deze levensvormen, die op onverwachte wijze naar haar toekomen.
Ze legt grotere verbanden, zoekt naar de dingen áchter de dingen. Irene van Lippe-Biesterfeld wil in Dialoog met de natuur laten zien wat er kan gebeuren als mensen zich openstellen voor de liefde van de niet-dualistische wereld van het leven om hen heen, voor de eenheid van alle leven. Een onvoorwaardelijke liefde die klaar ligt om gegeven – en ontvangen – te worden.
